Expo
Laat Je Horen!

Expo "Against the Grey"

Galerie de Waker initieert exposities op locatie. Bij de Kargadoor in Utrecht brengt zij twee kunstenaars samen bij de expositie "Against the Grey" met een elkaar aanvullend verhaal.

Timothy Voges en Jurre van Voorst componeren beiden hun schilderijen op basis van archiefbeelden, foto's, artikelen, negatieven, tijdschriften en andere data en geven een kleurrijke invulling van de werkelijkheid, onze werkelijkheid, verlangend misschien naar hoe die was en ontredderend zoals die is. Timothy Voges isoleert fragmenten en brengt mensen opnieuw tot leven in nostalgisch utopisch werk. Jurre van Voorst voegt actuele beelden tot een gecomprimeerde, confronterende realiteit. Het is krachtig en overtuigend werk van droom en daad van twee jonge kunstenaars die pas onlangs (2016) zijn afgestudeerd aan de HKU.
Het beschouwen meer dan waard, herkenbare mensen zoals jij en ik van vlees en bloed, maar tegelijkertijd de kijker aanzettend tot overdenking.

De Kargadoor stimuleert maatschappelijke betrokkenheid en in die context ontstaat er bij deze expositie aan de muren (en wellicht je eigen muur, per slot gaat het om een verkooptentoonstelling) tussen de schilderijen onderling en de kijker een dialoog over de vraag hoe een grijze wereld in te kleuren. Kunst die er toe doet en relevant is omdat het ook verlangen naar verandering schildert en je er toe aanzet op een positieve manier de daad bij het beeld te voegen...

Wij, jongeren, hebben dubbele moeite ons te handhaven in een tijd waarin alle idealisme vernield en verpletterd wordt, waarin de mensen zich van hun lelijkste kant laten zien, waarin getwijfeld wordt aan waarheid, recht en God. Dat is het moeilijke in deze tijden: idealen, dromen mooie verwachtingen komen nog niet op of ze worden door de gruwelijkste werkelijkheid getroffen en zo totaal verwoest.
Anne Frank Zaterdag, 15 juli 1944

Het werk van Jurre van Voorst gaat over vervreemding van de hedendaagse maatschappij. Hij probeert in beeld te brengen wat de perceptie is van de westerse wereld ten aanzien van grote gebeurtenissen. Zijn werk is gebaseerd op collages. Om deze collages te maken doorzoekt hij een groot aantal artikelen, foto's, databases en archieven. In deze zoektocht heeft hij een gevoelloosheid ontwikkeld voor de onthutsende en verschrikkelijke daden die werden geportretteerd. Alleen toen hij werd geconfronteerd met afbeeldingen van concentratie kamp Buchenwald dichtbij Weimar, werd zijn gevoelloosheid doorbroken. In zijn schilderijen wil hij deze collectieve gevoelloosheid openbreken.
De wijze waarop wij de media tot ons nemen, laat geen ruimte voor nuancering en overdenking. En het weekt ons los van de realiteit. Deze afstandelijke blik zorgt voor een imaginaire onkwetsbaarheid ten opzichte van gevaar of vernietiging. Een andere bijkomstig effect is de ongevoeligheid voor foto's met een sterke emotionele lading. Binnen de schilderijen probeert hij een eigen wereld te creëren, waarin verschillende kanten en beelden naar voren komen. Binnen de schilderijen stelt van Voorst de vraag ‘Wanneer is een beeld af?’, 'Wat betekent openheid?' en ‘Wat betekent collage in relatie tot de herkenningszin van de mens?’.
Waarom hij schildert? Het eenvoudige antwoord is, omdat hij moet. Schilderen is voor hem een manier om om te gaan met het hedendaagse. Sommige beelden blijven in zijn hoofd, tot dat hij ze schildert.

Nostalgie brengt je terug naar een herinnering van een goede oude tijd. Wat als de nostalgie jouw eigen tijd lijkt te overtreffen ? Een nostalgie naar een verleden dat niet jouw eigen verleden is. Wat Timothy Voges ervaart is een verlangen dat niet aan hem toebehoort. Zijn interesse ligt in de jaren vijftig en hij verwerkt deze fascinatie in zijn werk. Hij verdiept zichzelf in dit gevoel van nostalgisch verlangen om uit te zoeken waarom die heimwee aanwezig is. Het beginpunt van zijn werk is zijn verzameling oude foto's, negatieven, tijdschriften en boeken uit die tijd. Hierin komt hij mensen tegen uit het alledaagse leven toentertijd. Er zijn vaak mensen, schijnbaar toevallige passanten die hem aantrekken. Ze zijn, meer dan zestig jaar geleden, ongemerkt gefotografeerd, maar de essentie van die persoon leeft voort.
Fotografie laat tijd stilstaan, waardoor de aanwezigheid van een persoon wordt vastgelegd. Zoals in Susan Sontag's 'Over Fotografie' wordt uitgelegd: "To take a photograph is to participate in another person's mortality, vulnerability, mutability. Precisely by slicing out this moment and freezing it, all photographs testifyto time's relentless melt." De essentie, oftewel de ziel van de mensen vertoeft in de foto's. Door deze oude foto's te gebruiken, ontstaat er een dialoog tussen hem en de persoon die toen leefde. Door hen te schilderen brengt hij ze weer tot leven, in een bijna utopische geromantiseerde droomsfeer.

Meer info: info@galeriedewaker.nl

Pagina delen:

Oudegracht 36
3511 AP Utrecht
030 - 231 0377
info@kargadoor.nl

webdesign » SPRANQ